very nice web site

Doğum Günün

Bedenim iki dal döktü
Sanki içimde kıyamet koptu
Çaresiz suladım gövdemi
Sert rüzgarlar, fırtınalar koptu.

Yeşermedi filizlenen fidanlarım
Boran esti talan oldu dallarım
Hep çıkmaza girdi yollarım
Gizli baltalar vurdu kollarım

Derbeder günler süpriz
Yıkıldım güpe gündüz
Kavruldum kaldım susuz
Hazan oldu yaprak döktü doğum günümüz.

very nice web site

very nice web site

sen hiç gitmedin ki BARIŞIM
gözlerimden kalbime taşındın
önceden bir yerdeyken
şimdi baktığım her yerdesin
canım BAR4764IŞIM

Bugün resmine dokundum ben ,
Öptüm yine yine.
Zaman ağır ol henüz erken,
Demek için güle güle.
Sesini özledim ,
Özledim çok.

Haberim yok ,
Durmuş dünya niye
Seninle birlikte kaybolanları,
Arıyorum başka şeylerde.
Aşk şarkısı değil bu,
Geldi içimden .
Gülümse bir kez benim için eğer duyuyorsan.
Nehrim ol gel ak yine,
Kelebek ol gel uç yine ,
Çiçeğim ol gel aç yine,
Rüzgar ol.

BARIŞ' IMA,

4 KASIM 1984,bir pazar sabahı,
Güneş sevinçle doğdu,aydınlattı dünyayı,
Biricik oğlumuz geldi,Barışımız tatlı yaramazımız,
Özgemin can dostu,tutunacağı en sağlam dalı,

Sonra yıllar geçti,
Yakalayamadan saatlerdeki hızı,
Büyüyene dek,
Anlattırdı bana "Byemiyazın çıçılarını"
Usanmadan okudum okudum
Çocuk diliyle istediği "Bremen mızıkacılarını"

Birgün okul zili çaldı,
Şiirler yazdı, marşlar söyledi,
Marş söylemekten bıktığında da,
Öğretmenine,
Bir kez de " leylim ley" i söyleyelim derdi.

O benim cesur yüreğim, küçük akrebimdi,
Her tatlı gülüşü dünyalara bedeldi,
Her anneye yavrusu tabiki güzeldi,
Ama benim,
Nur yüzüne bakışım hep besmeleleydi.

Bana sana yakın oturacağım anne derdi,
Tek nefes alsaydı,
Tek varlığı ruhumu doldursaydı,
Ban razıydım hasrete
Dünyanın öbür ucunda yaşasaydı

Yavrumla ikimizin ne çok hayali vardı,
Bana bahçeli bir ev alacaktı,
Çocuklar ezilmesin,çocuklar üzülmesin diye,
Kezban teyzesi adına okul yaptıracaktı.

Tek bir tesellim var yavrum,
Sonunda seninle buluşacağım
22 Ekim 2008 tarihi, benim için bir milat,
Bundan böyle,
Barışımdan önce Barışımdan sonra diye yaşayacağım.
Sen hep yanımdasın hep benimle,
Hep yakışıklı ve hep neşeli halinle
Yaşadıklarımı, hislerimi ne olur anla,
Rüyalarımda konuş yavrum,konuş benimle.

Kimse seni benim kadar sevemez sanırdım.
Anladımki, Tanrım da seviyormuş benimle birlikte,
Bundan böyle senin sevdiklerin, benim de sevdiğim,
Ömrüm sona erecek, sana kavuşma özlemiyle...

Ah be Barış, yine sonbahar, yine o kara gün. Hepsi bir kabus olsa keşke uyansak. Yada o günün sabahına hiç uyanmamış olsak. Koca 11 yıl, dile kolay. Ne çok şey değişti, dünya değişti, biz değiştik. Bir tek bu zamansız gidişini, bu gerçeği kabul edemedik. Allahın gücüne gitmesin, isyan etmiyorum, herşey Hak’tan, ama Ah be arkadaşım, şu koca Dünyaya bir sen mi sığmadın!! Allah ailene ve tüm sevenlerine sabırlar versin, dayanma gücü versin. Bu dinmeyen, bitmeyen bir yürek sızısı.

Sensiz geçen 11 sene....Nurlar içinde yat Aslan Kardeşim,Mekanın cennet olsun...

Sevgili Barış, kısacık kaldığın şu yalancı alemde ne çok sevgi biriktirmiş, ne çok gönül fethetmişsin meğer... Nur içinde yat, mekanın cennet olsun. Rabbim o çok kıymetli ailene sabır ihsan etsin.

Gün biter gülüşün kalır bende
Anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
Yarım kalan bir şiir belkide

Geri getirecek misin güneşlerini?
Donuk gözlerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki güneşsiz, sensiz?
Kopuk köklerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ellerimi?
Güdük bileklerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki elsiz, sensiz?
Çürük isteklerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ışıklarını?
Soğuk kağıtlarım özlüyor seni.
Ne yazarım ki ışıksız, sensiz?
Boğuk harflerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ellerimi? ,
Kırık sözcüklerim özlüyor seni.
Ne yazarım ki elsiz, sensiz?
Yıkık tümcelerim bekliyor seni.

Bekleyeceğim
Gene de
Hiçbir tekne getirmese de seni?
Getirene dek
Hiçbir tekne.
Gene de?

Barışa;

22 Ekim 2008,
Bir sonbahar günüydü,
Aydınlıktı,güzeldi dünya
Bir fidan düştü toprağa
Ömrünün baharında,
Bütün umutlarıyla birlikte
Sonsuzluğa yelken açtı.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Gencecikti Barış
Işıl ışıldı gözleri,
İçi,
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Söndü güneş,karardı dünya
Bütün zaman durdu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Açarken ufkunda güller alevden,
Çıktı,her günki gibi gülerek evden,
Kimseyle vedalaşmadı
Yürüdü sonsuzluğa doğru.
Pusu kurmuştu ecel bekliyordu,
Sevdiğine kavuşmak tek arzusuydu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Küçücüktü bir zamanlar,
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum,uyu oğlum,ninni.
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Barış.
22 Ekim 2008
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
Uyan oğlum,uyan oğlum,uyan Barış

Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar

Güz mi geldi ömrüm soldu
Tez yaprak döktün ömrüm
Hep ağlarsın boynun bükük
Gözyaşın derya mı oldu

Bir çift güvercin havalansa
Yanık yanık koksa karanfil
Değil bu anılacak şey değil
Apansız geliyor aklıma

Sevdiğim çiçek adları gibi
Sevdiğim sokak adları gibi
Bütün sevdiklerimin adları gibi
Adın geliyor aklıma

Bir çift güvercin havalansa
Yanık yanık koksa karanfil
Değil unutulur şey değil
Çaresiz geliyor aklıma.

Gün gelir de beni unutursun unutursun demiştim
Kalbimdeki bu derdi uyutursun uyutursun demiştim
Ne ben seni unutabilirim
Ne bu derdimi uyutabilirim
Ne bu gönlümü avutabilirim

Unutamam canım, unutamam seni
Unutamam gülüm, unutamam

Hasretini çekerim geleceksin geleceksin diyerek
Belki gözyaşımı sileceksin sileceksin diyerek
Ne ben seni unutabilirim
Ne bu derdimi uyutabilirim
Ne bu gönlümü avutabilirim

Kumruları dinledim susuverdiler
Rüzgarları bekledim sensiz estiler
Seherleri özledim hiç gelmediler
İzlerini nerede bulurum senin

Şarkılara sordum söylemediler
Anılara yalvardım bilemediler
Ufukları aradım görünmediler
İzlerini nerede bulurum senin

Bulutlar benim gibi hep ağladılar
Dertlerin gönülleri hep dağladılar
Özlemlerin sel olup hep çağladılar
İzlerini nerede bulurum senin

Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını

Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını

Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana;herkes içime dökmüş artıklarını


Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını.

Sesini duymadığım gün
Yaşanmış değil
Açan çiçek değil
Öten kuş değil
Yüzünü görmediğim gün
İçimde yıldızlar sönük
Güneşler güneş değil
Seni sevmediğim gün
Seni anmadığım gün
Olacak iş değil...