Barışa;

22 Ekim 2008,
Bir sonbahar günüydü,
Aydınlıktı,güzeldi dünya
Bir fidan düştü toprağa
Ömrünün baharında,
Bütün umutlarıyla birlikte
Sonsuzluğa yelken açtı.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Gencecikti Barış
Işıl ışıldı gözleri,
İçi,
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Söndü güneş,karardı dünya
Bütün zaman durdu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Açarken ufkunda güller alevden,
Çıktı,her günki gibi gülerek evden,
Kimseyle vedalaşmadı
Yürüdü sonsuzluğa doğru.
Pusu kurmuştu ecel bekliyordu,
Sevdiğine kavuşmak tek arzusuydu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Küçücüktü bir zamanlar,
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum,uyu oğlum,ninni.
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Barış.
22 Ekim 2008
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
Uyan oğlum,uyan oğlum,uyan Barış

Seni bağırabilsem seni,
   Dipsiz kuyulara,
   Akan yıldıza,
   Bir kibrit çöpüne varana,
   Okyanusun en ıssız dalgasına
   Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Gidince, gülün rengi sarardı gözlerimde
Mutluluk dolu dünyam karardı gözlerimde

Gözyaşların yağmurdu, ıslatırdı içimi
O yumuk gözlerin bahardı gözlerimde

Yıldız gibi parladı gönlümde gülüşlerin
Duruşun güneşimdi, yanardı gözlerimde

Dudaklarım ismini hecelerdi derinden
Bakışlarım hep seni arardı gözlerimde

Gidince, gülün rengi sarardı gözlerimde
Mutluluk dolu dünyam karardı gözlerimde

iyi çalışmalar dilerim

Hey bir zaman bakıp bakıp
Seyrine doyamadığım
Şimdi uzaklarda bırakıp
Sesini duyamadığım

Akıtıp gözüm yaşını
Hatırlarım gülüşünü
O güzel saçlı başını
Göğsüme koyamadığım

Ben acılar denizinde boğulmuşum
İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
Duyarım yosunların benim için ağladıklarını

Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını

Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
Baksana;herkes içime dökmüş artıklarını

Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
Yılların içimde bıraktıklarını...

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç fark ettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Şu karşı dağlara adını koydum.
Gözümün önünden gitmiyor diye
Tüm umutlarımı onlara verdim.
Bir gün seni orda bulurum diye.



Dolu dolu oldu gözlerim ağlayamadım.
Haykırmak istedi gönlüm haykıramadım.
Artık gelmeyeceğim ben diyemedim.
Sebebini bana sorarlar diye.

Ayrılırken sana selam ettiler.
Yalnız gittim diye bana sitem ettiler.
Bekliyoruz birlikte gelin dediler.
Elbette geleceğiz ben diyemedim.

Ruhumun dalgaları, koşup kabarmayınız.
Her damlanız tutuşan göğsüme birer bıçak.
Kalbim bir kayadır ki, nerdeyse yıkılacak,
Hayalden köpüklerle kalbimi sarmayınız.

Dümdüz olsam diyorum, ve kumlu bir sahili
Yalayan sular gibi siz de yavaşlasanız.
Bilmediğim yeni bir masala başlasanız,
Çekilse kulağımdan hatıraların dili.

Ey eski günler artık bana yaklaşmayınız,
Ey hayaller, vurmayın kalbimin sert taşına.
Bütün bir hayat bile değmez bir göz yaşına,
Ruhumun dalgaları, köpürüp taşmayınız

Önce bir deniz düşer aklıma
Masmavi bir şarkı başlar derinden.
Sonra yosun kokan ıslak bir rüzgar;
Saf saf, serin serin gelir,
Rüzgarda lirik fısıltılar,
Rüzgarda ilkbahar sahillerinden
Müjdeler taşıyan sözlerin gelir!

Açılır hayale kıvrak bir yelken,
Çözülür dolaşır mısralar bir bir.
Ve sen gelirsin uzaklardan sen;
Hani o en yitik efsanelerden
Ta ruhuma gülen gözlerin gelir.

Çocuksu bir umut karışır tuza,
Tüm katı gerçekler çözülür, erir.
Kıyıdan bir gölge uzar sonsuza
Yasaklar, incecik bir geçit verir;
Üzerinden ürkek, belli belirsiz
Üzerinden kaçak yakamozlarla
Bana doğru ayak izlerin gelir.

Yanıyor beynimin kanı,
Bilmem nerelere gitsem?
İçime sığmayan canı
Hangi rüzgara eş etsem?

Akşam sular karardı mı
Bir dağa versem ardımı,
İçimi yakan derdimi
Sağır göklere anlatsam...

İçiliversem dem gibi,
Kırılıversem cam gibi,
Şamdanda yanan mum gibi,
Sabahı görmeden bitsem...

Bir yüce ormana dalıp
Ya bir dağ bağşına gelip,
Beni yaradanı bulup
Malını başına atsam...

Görünmez kollar boynumda,
BARIŞın hayali koynumda,
Sıcak bir kurşun beynimde,
Bir ağaç dibinde yatsam...

Kardeşim hala özlemle anıyoruz.senden kalan fotograflı anahtarlık hergün baktığım yerde.iyi dost iyi arkadaştın.

Yer etmişti aklımın bir köşesine
Gözümde canlanan o resmin
Tebessüm dudaklarına
Gülüşün gözlerine yakışmıştı
Ay yükselir sensizliklere
Savrulurum gecenin mehtabında
Bir şarkının nakaratında tekrarlıyorum
Sayıklıyorum ismini
Yanan yüreğimi,
Gözyaşlarım söndürür

merhabalar

Sen gittin masal bitti
Sen gittin, evimin adresi gitti
Sazımın teli, gözümün nuru gitti
Yangınlar düştü yüreğime, ıssızlaştı şehir
Sokaklara hüzün yağdı, kalbime acı
Üstüme kapandı kapılar, ben kapandım içime
Sen gittin
Hazanlar başladı ömrümde
Yaprağa duran ağaçlarım, umutlarım gitti
Tutam tutam saçlarım gitti
Dudağımda şarkılar yarım kaldı
Gözlerimde renkler,yüreğimde kanayan şiirler
Ben kaldım öyle tesellisiz...
Sen gittin
Şiirlerim, yüreğimden kalkıp giden gemilerim
Güneşim, ayım, mutluluk payım gitti
Tüm sevdiklerin öksüz kaldı
Ne varsa dağıldı, senden geride kalan
Kara bulutlar çöktü üzerime
Kalakaldım boynu bükük
Yastığımda yağmur hıçkırıkları
Yüreğime batan cam kırıkları
Sustu kalbimin bülbülü, bahçemin gülü soldu
Ağzımın tadı, mutluluğumun adı gitti
Özlemin yüreğimde, yokluğun kirpiğimde çoğaldı
Sen gittin
Umudum bitti,gülmek nedir, unuttum gitti
Kavruldu bahçelerim, çiçeklerim soldu
Gönlüm,savrulan bir yaprak oldu
Yürek vuruşlarım, sevgi kuşlarım gitti
Gittin birden bire, sende kaldı kalbim
Ardında kara bulutlar, hasretin kaldı birde
Ben kaldım öyle deli divane...
Sen gittin... Ben bittim ...Masal bitti....

Öylesine doluyum ki seninle,
İçim dışım sen olmuş.
Hani bir de çıkıp gelsen,
Tüm varlığım adın olmuş,
Gözümü açsam, seni görsem,
Yüzüne bakıp sana doysam.
Hiç konuşmadan, gözlerinde kaybolsam,
Öylesine doluyum ki seninle,
Hüznüm, sevincim
Mutluluğum, umudum,
Baktığım, duyduğum, gördüğüm,
Her şeyim bir tek sen,
Seni ne çok sevmişim bir bilsen,
Seni seviyorum bir tanem,
Sadece sen varsın,
Bir tek sen...

Seni çok sevdiğimi
Kalbimdeki yerini
Ben senin değerini
Gittiğinde anladım

Hayatta hiçbir şeye
Böylesine yanmadım
Sensiz yaşamak çok zor
Gittiğinde anladım

Ruhumun dalgaları, koşup kabarmayınız.
Her damlanız tutuşan göğsüme birer bıçak.
Kalbim bir kayadır ki, nerdeyse yıkılacak,
Hayalden köpüklerle kalbimi sarmayınız.

Dümdüz olsam diyorum, ve kumlu bir sahili
Yalayan sular gibi siz de yavaşlasanız.
Bilmediğim yeni bir masala başlasanız,
Çekilse kulağımdan hatıraların dili.

Hey bir zaman bakıp bakıp
Seyrine doyamadığım
Şimdi uzaklarda bırakıp
Sesini duyamadığım



Akıtıp gözüm yaşını
Hatırlarım gülüşünü
O güzel saçlı başını
Göğsüme koyamadığım

Geri getirecek misin güneşlerini
Donuk gözlerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki güneşsiz, sensiz
Kopuk köklerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ellerimi
Güdük bileklerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki elsiz, sensiz
Çürük isteklerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ışıklarını
Soğuk kağıtlarım özlüyor seni.
Ne yazarım ki ışıksız, sensiz
Boğuk harflerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ellerimi ,
Kırık sözcüklerim özlüyor seni.
Ne yazarım ki elsiz, sensiz
Yıkık tümcelerim bekliyor seni.

Bekleyeceğim
Gene de
Hiçbir tekne getirmese de seni
Getirene dek
Hiçbir tekne.
Gene de...