Önce bir deniz düşer aklıma
Masmavi bir şarkı başlar derinden.
Sonra yosun kokan ıslak bir rüzgar;
Saf saf, serin serin gelir,
Rüzgarda lirik fısıltılar,
Rüzgarda ilkbahar sahillerinden
Müjdeler taşıyan sözlerin gelir!

Açılır hayale kıvrak bir yelken,
Çözülür dolaşır mısralar bir bir.
Ve sen gelirsin uzaklardan sen;
Hani o en yitik efsanelerden
Ta ruhuma gülen gözlerin gelir.

Çocuksu bir umut karışır tuza,
Tüm katı gerçekler çözülür, erir.
Kıyıdan bir gölge uzar sonsuza
Yasaklar, incecik bir geçit verir;
Üzerinden ürkek, belli belirsiz
Üzerinden kaçak yakamozlarla
Bana doğru ayak izlerin gelir.

Yanıyor beynimin kanı,
Bilmem nerelere gitsem?
İçime sığmayan canı
Hangi rüzgara eş etsem?

Akşam sular karardı mı
Bir dağa versem ardımı,
İçimi yakan derdimi
Sağır göklere anlatsam...

İçiliversem dem gibi,
Kırılıversem cam gibi,
Şamdanda yanan mum gibi,
Sabahı görmeden bitsem...

Bir yüce ormana dalıp
Ya bir dağ bağşına gelip,
Beni yaradanı bulup
Malını başına atsam...

Görünmez kollar boynumda,
BARIŞın hayali koynumda,
Sıcak bir kurşun beynimde,
Bir ağaç dibinde yatsam...

Kardeşim hala özlemle anıyoruz.senden kalan fotograflı anahtarlık hergün baktığım yerde.iyi dost iyi arkadaştın.

Yer etmişti aklımın bir köşesine
Gözümde canlanan o resmin
Tebessüm dudaklarına
Gülüşün gözlerine yakışmıştı
Ay yükselir sensizliklere
Savrulurum gecenin mehtabında
Bir şarkının nakaratında tekrarlıyorum
Sayıklıyorum ismini
Yanan yüreğimi,
Gözyaşlarım söndürür

merhabalar

Sen gittin masal bitti
Sen gittin, evimin adresi gitti
Sazımın teli, gözümün nuru gitti
Yangınlar düştü yüreğime, ıssızlaştı şehir
Sokaklara hüzün yağdı, kalbime acı
Üstüme kapandı kapılar, ben kapandım içime
Sen gittin
Hazanlar başladı ömrümde
Yaprağa duran ağaçlarım, umutlarım gitti
Tutam tutam saçlarım gitti
Dudağımda şarkılar yarım kaldı
Gözlerimde renkler,yüreğimde kanayan şiirler
Ben kaldım öyle tesellisiz...
Sen gittin
Şiirlerim, yüreğimden kalkıp giden gemilerim
Güneşim, ayım, mutluluk payım gitti
Tüm sevdiklerin öksüz kaldı
Ne varsa dağıldı, senden geride kalan
Kara bulutlar çöktü üzerime
Kalakaldım boynu bükük
Yastığımda yağmur hıçkırıkları
Yüreğime batan cam kırıkları
Sustu kalbimin bülbülü, bahçemin gülü soldu
Ağzımın tadı, mutluluğumun adı gitti
Özlemin yüreğimde, yokluğun kirpiğimde çoğaldı
Sen gittin
Umudum bitti,gülmek nedir, unuttum gitti
Kavruldu bahçelerim, çiçeklerim soldu
Gönlüm,savrulan bir yaprak oldu
Yürek vuruşlarım, sevgi kuşlarım gitti
Gittin birden bire, sende kaldı kalbim
Ardında kara bulutlar, hasretin kaldı birde
Ben kaldım öyle deli divane...
Sen gittin... Ben bittim ...Masal bitti....

Öylesine doluyum ki seninle,
İçim dışım sen olmuş.
Hani bir de çıkıp gelsen,
Tüm varlığım adın olmuş,
Gözümü açsam, seni görsem,
Yüzüne bakıp sana doysam.
Hiç konuşmadan, gözlerinde kaybolsam,
Öylesine doluyum ki seninle,
Hüznüm, sevincim
Mutluluğum, umudum,
Baktığım, duyduğum, gördüğüm,
Her şeyim bir tek sen,
Seni ne çok sevmişim bir bilsen,
Seni seviyorum bir tanem,
Sadece sen varsın,
Bir tek sen...

Seni çok sevdiğimi
Kalbimdeki yerini
Ben senin değerini
Gittiğinde anladım

Hayatta hiçbir şeye
Böylesine yanmadım
Sensiz yaşamak çok zor
Gittiğinde anladım

Ruhumun dalgaları, koşup kabarmayınız.
Her damlanız tutuşan göğsüme birer bıçak.
Kalbim bir kayadır ki, nerdeyse yıkılacak,
Hayalden köpüklerle kalbimi sarmayınız.

Dümdüz olsam diyorum, ve kumlu bir sahili
Yalayan sular gibi siz de yavaşlasanız.
Bilmediğim yeni bir masala başlasanız,
Çekilse kulağımdan hatıraların dili.

Hey bir zaman bakıp bakıp
Seyrine doyamadığım
Şimdi uzaklarda bırakıp
Sesini duyamadığım



Akıtıp gözüm yaşını
Hatırlarım gülüşünü
O güzel saçlı başını
Göğsüme koyamadığım

Geri getirecek misin güneşlerini
Donuk gözlerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki güneşsiz, sensiz
Kopuk köklerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ellerimi
Güdük bileklerim özlüyor seni.
Ne yaparım ki elsiz, sensiz
Çürük isteklerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ışıklarını
Soğuk kağıtlarım özlüyor seni.
Ne yazarım ki ışıksız, sensiz
Boğuk harflerim bekliyor seni.

Geri getirecek misin ellerimi ,
Kırık sözcüklerim özlüyor seni.
Ne yazarım ki elsiz, sensiz
Yıkık tümcelerim bekliyor seni.

Bekleyeceğim
Gene de
Hiçbir tekne getirmese de seni
Getirene dek
Hiçbir tekne.
Gene de...

Sen türküler söyle
ve gülümse küçüğüm
çünkü sesinin
ırmağıyla yeşerecek
hasretin bozkırları
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
beke beni küçüğüm

GÜLLER AĞLAR İÇİMDE
Ne zaman ayrılık saati gelse
En vazgeçilmez yerinde yaşamın
Duysak ayak seslerini akşamın
Ve sokaklardan el ayak çekilse
Bir ürpertiyle duyarım o zaman
Seni çağıran sesi uzaklardan

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir gariplik çöker içime birden
Kalan tek anı gibi bir devirden
Durmadan çalınır o gamlı beste
Sanki bilir dem hazin öykümüzü
Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir çaresizliğe anlatır gibi
Birden değişir gözlerinin rengi
Mavi solar, koyulaşır yeşilse
Sarınca ruhunu eski bir hüzün
Uçar gider pembeliği yüzünün

   Seni bağırabilsem seni,
   Dipsiz kuyulara,
   Akan yıldıza,
   Bir kibrit çöpüne varana,
   Okyanusun en ıssız dalgasına
   Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Öyle ağlarım ki kendime
Sen benden gittin gideli
Öyle ağlarım ki kendime
Sen benden gittin gideli
Tenim küs olmuş tenime
Sen benden gittin gideli
Tenim küs olmuş tenime
Sen benden gittin gideli
Bir cefam var idi bin oldu
Aktı gözüm yaşı sel oldu
Bir cefam var idi bin oldu
Aktı gözüm yaşı sel oldu
Yaz baharım döndü kış oldu
Sen benden gittin gideli
Yaz baharım döndü kış oldu
Sen benden gittin gideli

Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

Beyaz güllerden sessizce
Geçer dağılır durulur
Deli bir akşamda
Aralıksız vurur özlem

Der ki hiç çekinmeden
Çek git çocuk yüreğinle
İçindeki kaleleri yık ellerinle
Sonsuz göklere uzan

Özlem öyle bir şey ki zaman zaman
Kendi kendinin çılgını
Kılar durmuş oturmuş
Eski akşamları bile

Beni kurtarmak için
Içimdeki başedilmez yırtıcıdan
Bir çaresizlikte beni
Gidişlere iter özlem

Yorgunlukların izidir
Onmazlığıdır susuşun
Eksik bir günün gizidir
Özlemde tortulanan

Sabahın ilk ışığında
İlk kuşlar günü dağlara sererken
Seni güle söyleye
Bana getirir özlem.

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir gariplik çöker içime birden
Kalan tek anı gibi bir devirden
Durmadan çalınır o gamlı beste
Sanki bilir dem hazin öykümüzü
Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir çaresizliğe anlatır gibi
Birden değişir gözlerinin rengi

Mavi solar, koyulaşır yeşilse
Sarınca ruhunu eski bir hüzün
Uçar gider pembeliği yüzünün



Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir fırtına çıkmışcasına, büyük

İçimdeki güllerin boynu bükük
Bir zaman kalakalırım öylece
Neden sonra gittiğini anlarım
İçimde güller ağlar, ben ağlarım

Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

Yanıyor beynimin kanı,
Bilmem nerelere gitsem?
İçime sığmayan canı
Hangi rüzgara eş etsem?

Akşam sular karardı mı
Bir dağa versem ardımı,
İçimi yakan derdimi
Sağır göklere anlatsam...

İçiliversem dem gibi,
Kırılıversem cam gibi,
Şamdanda yanan mum gibi,
Sabahı görmeden bitsem...

Bir yüce ormana dalıp
Ya bir dağ bağşına gelip,
Beni yaradanı bulup
Malını başına atsam...