15 yıl mı oldu, yoksa daha dün gibi mi...

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum

Çocukların uçurtmalarına benziyorsun
Biliyor musun…
Rüzgârı hiç dinmeyen bir mavilikte
Güneşli sular gibi gülümsüyor yüzün.
Ve ben çok aşağılarda
Katı ülkesinde toprağın
Tutulmuş heyecanına
Titreyerek izliyorum süzülüşünü…

Bir hazin hızla uzaklaşıyor her şey…

Eğri çizgiler dalgın
İki kaşım üzerinde
İki kaşım üzerinde bir ağrı
Gözlerim yanıyor günlerdir
Gözlerimde bir yangın.

Bir yerlerim eksiliyor günlerdir
Bir yerlerim eriyor
Günlerdir başımda bir esrik bulut
Ben süt mavilerde umarken günü
Aykırı sularda akşam oluyor.

Bugün 4 Kasım. İyi ki doğdun canım kardeşim… Kalbimizde bizimlesin…

Sen hiç gitmedin ki BARIŞ
gözlerimizden kalbimize taşındın
önceden bir yerdeyken
şimdi baktığımız her yerdesin
canımız BARIŞ,ımız
iyiki doğdun
iyiki bizim can oğlumuz oldun.

BARIŞ' IMIZA,

4 KASIM 1984,bir pazar sabahı,
Güneş sevinçle doğdu,aydınlattı dünyayı,
Biricik oğlumuz geldi,Barışımız tatlı yaramazımız,
Özge,mizin can dostu,tutunacağı en sağlam dalı,

Sonra yıllar geçti,
Yakalayamadan saatlerdeki hızı,
Büyüyene dek,
Anlattırdı bana "Byemiyazın çıçılarını"
Usanmadan okudum okudum
Çocuk diliyle istediği "Bremen mızıkacılarını"

Birgün okul zili çaldı,
Şiirler yazdı, marşlar söyledi,
Marş söylemekten bıktığında da,
Öğretmenine,
Bir kez de " leylim ley" i söyleyelim derdi.

O benim cesur yüreğim, küçük akrebimdi,
Her tatlı gülüşü dünyalara bedeldi,
Her anneye yavrusu tabiki güzeldi,
Ama benim,
Nur yüzüne bakışım hep besmeleleydi.

Bana sana yakın oturacağım anne derdi,
Tek nefes alsaydı,
Tek varlığı ruhumu doldursaydı,
Ban razıydım hasrete
Dünyanın öbür ucunda yaşasaydı

Yavrumla ikimizin ne çok hayali vardı,
Bana bahçeli bir ev alacaktı,
Çocuklar ezilmesin,çocuklar üzülmesin diye,
Kezban teyzesi adına okul yaptıracaktı.

Tek bir tesellim var yavrum,
Sonunda seninle buluşacağım
22 Ekim 2008 tarihi, benim için bir milat,
Bundan böyle,
Barışımdan önce Barışımdan sonra diye yaşayacağım.
Sen hep yanımdasın hep benimle,
Hep yakışıklı ve hep neşeli halinle
Yaşadıklarımı, hislerimi ne olur anla,
Rüyalarımda konuş yavrum,konuş benimle.

Kimse seni benim kadar sevemez sanırdım.
Anladımki, Tanrım da seviyormuş benimle birlikte,
Bundan böyle senin sevdiklerin, benim de sevdiğim,
Ömrüm sona erecek, sana kavuşma özlemiyle.

Gidince, gülün rengi sarardı gözlerimde
Mutluluk dolu dünyam karardı gözlerimde

Gözyaşların yağmurdu, ıslatırdı içimi
O gülen gözlerin bahardı gözlerimde

Yıldız gibi parladı gönlümde gülüşlerin
Duruşun güneşimdi, yanardı gözlerimde

Dudaklarım ismini hecelerdi derinden
Bakışlarım hep seni arardı gözlerimde

Gidince, gülün rengi sarardı gözlerimde
Mutluluk dolu dünyam karardı gözlerimde

Yüreği,bileği güçlü zayıf-şişman,büyük-küçük ayırmadan herkese abi diyen aslan oğlum
çok özlüyorum.her anımda sen varsın.seninle yaşıyorum.
kısacık ömründe yaptığın büyük iyilikleri allah önüne getirsin.
nurlar içinde,ışıklar içinde uyu canım BARIŞIM

Barışa;

22 Ekim 2008,
Bir sonbahar günüydü,
Aydınlıktı,güzeldi dünya
Bir fidan düştü toprağa
Ömrünün baharında,
Bütün umutlarıyla birlikte
Sonsuzluğa yelken açtı.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Gencecikti Barış
Işıl ışıldı gözleri,
İçi,
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Söndü güneş,karardı dünya
Bütün zaman durdu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Açarken ufkunda güller alevden,
Çıktı,her günki gibi gülerek evden,
Kimseyle vedalaşmadı
Yürüdü sonsuzluğa doğru.
Pusu kurmuştu ecel bekliyordu,
Sevdiğine kavuşmak tek arzusuydu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Küçücüktü bir zamanlar,
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum,uyu oğlum,ninni.
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Barış.
22 Ekim 2008
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
Uyan oğlum,uyan oğlum,uyan Barış

Özlemin her geçen katlanarak artıyor. Keşke bizimle, yanımızda olsaydın. Herşey bambaşka olurdu. Kalbimizdesin. Seni çok özledim canım kardeşim…

OĞLUM
CESUR VE YAKIŞIKLIYDI,GÖZLERİNİN İÇİ GÜLERDİ
Bu dünyadan çok güzel bir insan geldi ve geçti...
Sıcacık yüreği,sonsuz sevgisi,hesapsız çabası,azmi,çalışkanlığı,merhameti ve vicdanıyla;Bu dünyadan benim oğlum geldi ve geçti...Her nefesimde yanımda, önümde,arkamda olan Oğlum sessizce kimseyi üzüp,kırmadan,değmeden dokunmadan geldi ve geçti...İyiki Sen Benim Oğlum'dun
Okuduğum her güzel satırda ve duyduğum her güzel tanıda ve daha birçok güzellikte hep seni hatırlayacağım,ömrüm oldukça izinde,sonrada yanında olacağım.
Ah Barışcığım çok güzel, çok temiz,çok vicdanlı çok vefalı bir evlattın
Bu dünyanın karanlığında beni sensiz bıraktın,ışıklar içinde uyu canım oğlum,mekanın cennet olsun

Çocukların uçurtmalarına benziyorsun
Biliyor musun…
Rüzgârı hiç dinmeyen bir mavilikte
Güneşli sular gibi gülümsüyor yüzün.
Ve ben çok aşağılarda
Katı ülkesinde toprağın
Tutulmuş heyecanına
Titreyerek izliyorum süzülüşünü…
Bir hazin hızla uzaklaşıyor her şey...

“Günlerden öyle bir gündü;

Üstüne tarih düştüğüm.

Gözümün önüne geldi birden

Balkıyan güzel yüzün.

Ve yüreğim yandı söndü,

Ter bastı avuçlarımı.

Bir işlek kovan uğultusu

Kapladı kulaklarımı.

Uzandım usulca sigarama;

Yavan ömrüme katık.

Ben o gün öldüm gülüm,

Bir daha ölmem artık.”

Ah arkadaşım, canım arkadaşım..hep bir yerlerde tanımadığım insanlar görüyorum sana benzeyen, bir an seslenecek oluyorum, bi sevinç kaplıyor içimi. Sonra bu yaşta olacaktın işte diyorum, saçın beyazlarmıydı acaba diye düşünüyorum. Hayal etmeye çalışıyorum. Seninde çocukların olurdu diyorum, gözlerinin içi ışıl ışıl olurdu diyorum. İçimdeki o bir anlık umut tükeniveriyor, karanlığa boğuluyorum. Umarım bir yerlerde hissediyorsun görüyosundur duyuyorsundur bizleri.

Yüreğimde bir acı var
Bilmem ki nasıl anlatsam, dağlar...
Sizler kadar büyük, ağır
Yüreğimde bir acı.

Yüreğimi bir acı yer
Bilmem ki nasıl söylesem, denizler...
Sizin kadar geniş, derin
Yüreğimi bir acı.

“Şimdi o gözlerde,
Vakitsiz yağan yağmurlar var,
Hasat mevsimi bitmiş bahçelere
Sağnak sağnak yağacaklar,
Belki gönlünde gökkuşağı açacak
Ama, altından çocuklar geçmeyecekler.
Su yerine zehir akacak ırmaklarından,
Hiç kimse içmeyecek…
Ya Ben,
Şimdilerde bir bağ bozumu hüznü var içimde,
Üzümlerim gazap üzümü
Şaraplarımsa gözyaşları…
Sen güz güneşinde, sanki kanadı kırık bir kuş,
Konmuştu bahçeme,
Ona şefkatle eğilirken
Pır diye uçtu birden
Kırık sandığım kanatlarındaki sahtelik,
ve inancımla birlikte

Usandım karamsar benden
Karardım sensiz benden
Kaybettim beni benden
Bulamadım çare derde
Meğer sensiz bu dünya
Meğer sensiz bu rüya
Çekilmezmiş gün cana
Görmedim sensiz rüya
Çekmedim sensiz acı
Söylemedim sensiz söz
Dilimde aklımdasın söz

Sen varken kötü diye bir şey bilmiyorduk
Mutsuzluklar, bu karalar yaşamda yoktu
Sensiz karanlığın çizgisine koymuşlar umudu
Sensiz esenliğimizin üstünü çizmişler
Nicedir bir pencereden deniz güzel değil
Nicedir ışımayan insanlığımız sensizliğimizden.
Sen gel bizi yeni vakitlere çıkar…

Gitti gelmez bahar yeli;
Şarkılar yarıda kaldı.
Bütün bahçeler kilitli,
Anahtar Tanrıda kaldı.



Geldi çattı en son ölmek,
Ne bir yemiş, ne bir çiçek;
Yanıyor güneşte petek;
Bütün bal arıda kaldı...