Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor
Kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık
Su ve ses kadar beklediğim
ne kaldı geride, bilmiyorum
uzanıp uyumak istiyorum gölgeme
ve sarınmak o kocaman gözlerin
uğuldayan rüzgârlarına
Bir acıyı yaşarım ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karası
uçurum kadar bir yalnızlık
yaratırım kendime, atlarım
Anısı yoktur küçük rüzgârların

Yapraklarım yok artık kuşlarım yok
büsbütün viran oldu dağlarım
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karşılığı kalmadı sesimde
sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü

Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar
Yeryüzünde sizin kadar yalnızım
Bir haykırsam belki duyulur sesim
Ben yalnızım, ben yalnızım, yalnızım

Canım kardeşim bugün 4 Kasım senın doğum günün.keşke yanımızda olaydın seni doyasıya kucaklasaydım.öyle ozledımkı senı burnumda tutu
Yorsun.her gecen gün yokluğun daha çok yakıyor yuregımı. Gidişine inat doğum günün kutlu olsun benim aslan kardesim

Benim dünya tatlısı oğlum
Arkadaşlarının can dostu
Rengarenk bir çiçekti,gönlümde açan
Işıktı tüm dünyamı aydınlatan
Şu anda kalbimde yatan oğlum.

BARIŞ' IMA,

4 KASIM 1984,bir pazar sabahı,
Güneş sevinçle doğdu,aydınlattı dünyayı,
Biricik oğlumuz geldi,Barışımız tatlı yaramazımız,
Özgemin can dostu,tutunacağı en sağlam dalı,

Sonra yıllar geçti,
Yakalayamadan saatlerdeki hızı,
Büyüyene dek,
Anlattırdı bana "Byemiyazın çıçılarını"
Usanmadan okudum okudum
Çocuk diliyle istediği "Bremen mızıkacılarını"

Birgün okul zili çaldı,
Şiirler yazdı, marşlar söyledi,
Marş söylemekten bıktığında da,
Öğretmenine,
Bir kez de " leylim ley" i söyleyelim derdi.

O benim cesur yüreğim, küçük akrebimdi,
Her tatlı gülüşü dünyalara bedeldi,
Her anneye yavrusu tabiki güzeldi,
Ama benim,
Nur yüzüne bakışım hep besmeleleydi.

Bana sana yakın oturacağım anne derdi,
Tek nefes alsaydı,
Tek varlığı ruhumu doldursaydı,
Ban razıydım hasrete
Dünyanın öbür ucunda yaşasaydı

Yavrumla ikimizin ne çok hayali vardı,
Bana bahçeli bir ev alacaktı,
Çocuklar ezilmesin,çocuklar üzülmesin diye,
Kezban teyzesi adına okul yaptıracaktı.

Tek bir tesellim var yavrum,
Sonunda seninle buluşacağım
22 Ekim 2008 tarihi, benim için bir milat,
Bundan böyle,
Barışımdan önce Barışımdan sonra diye yaşayacağım.
Sen hep yanımdasın hep benimle,
Hep yakışıklı ve hep neşeli halinle
Yaşadıklarımı, hislerimi ne olur anla,
Rüyalarımda konuş yavrum,konuş benimle.

Kimse seni benim kadar sevemez sanırdım.
Anladımki, Tanrım da seviyormuş benimle birlikte,
Bundan böyle senin sevdiklerin, benim de sevdiğim,
Ömrüm sona erecek, sana kavuşma özlemiyle...

Acın hala okadar derin, okadar taze ki, inanmıyorum, inanmak istemiyorum. Umarım bizi görüyosundur, duyuyorsundur. Doğum günün kutlu olsun Can’ım arkadaşım..iyki doğdun, iyki senin gibi mert bir insan tanıdık. En güzel ortaokul lise yılları anılarına şahit olduk. Hepimizin en masum en güzel yıllarıydı. Tahsin amcanın kravatlarını takardın hep, yasaktı okulda ama, yakışırdı da mübarek, cebinde yedek okul kravatı dururdu. Bu acıyla olsa gerek; her anı hafızalarımıza kazındı mühürlendi sanki o yılların, hiçbirşeyi unutmamak istercesine. Nurlar içinde uyu arkadaşım...Sen de bizi unutma...

Acılar depreşip ediyor talan,
Mutluluk seninle, gerisi yalan…
Bir serap gibisin ulaşılmayan,
Bıraktın ardında elem kederi…

Maziyi deştikçe yürek kanıyor,
Hicran ateşiyle gönül yanıyor,
Her daim ismini diller anıyor,
Bıraktın ardında elem, kederi…

Canım kardeşim kara gün geldi 10 yıl değil 100 sene geçse de bizim içimizdeki yangın sönmeyecek.her gecen gün daha çok özlüyorum seni.o gülen gözlerinle gelsen yanıma Sema Abla ben geldim deyiversen dünyanın en mutlu insanı olurdum.seni annemi dayımı çok özlüyorum.Sen benim aslan kardeşimsin.yattığın yer nurlarla dolsun ışıklar altında uyu benim küçük meleğimsin

Sensiz ama her anı seninle dolu on yıl geçti...... 
Seni çok özledim.
Nurlar içinde uyu,aslan kardeşim.

Barışa;

22 Ekim 2008,
Bir sonbahar günüydü,
Aydınlıktı,güzeldi dünya
Bir fidan düştü toprağa
Ömrünün baharında,
Bütün umutlarıyla birlikte
Sonsuzluğa yelken açtı.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Gencecikti Barış
Işıl ışıldı gözleri,
İçi,
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Söndü güneş,karardı dünya
Bütün zaman durdu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Açarken ufkunda güller alevden,
Çıktı,her günki gibi gülerek evden,
Kimseyle vedalaşmadı
Yürüdü sonsuzluğa doğru.
Pusu kurmuştu ecel bekliyordu,
Sevdiğine kavuşmak tek arzusuydu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Küçücüktü bir zamanlar,
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum,uyu oğlum,ninni.
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Barış.
22 Ekim 2008
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
Uyan oğlum,uyan oğlum,uyan Barış

Barışım;

Hasretin düşer yüreğime
Acı bir hüzün sarar ruhumu
Her zaman yaslıdır bu gönül sensiz
Yalnız dünyamda döner durur yokluğun
Dalar gider gözlerim uzaklara
Silindi rüyalarımı süsleyen renkler
Ne ellerimi tutuyor ellerin
Nede melekler teselli ediyor beni
Düşlerim kapkara artik
Düşlerimde yapa yalnızım
Birden çalsan diyorum kapımı
Ansızın uyandırsan beni
Kurtarsan bu kâbustan
Kurtulsam bu maphustan
Güneşi getirsen bana
Yani sen gelsen diyorum...

Günler çabuk geçiyor Barısım geliyor gene o kara gün ve ben daha dün gibi hissedıyorum, gözden uzak olan gönülden de uzak olmuyormuş Barış im kelimelerle anlatmak zor hissedilenleri.elden bir şey gelmiyor.sadece dua edebiliyorum.yattığın yer nırlarla dolsun, ışıklar altında uyu.Arada bir rüyalarıma gir lütfen.seni çok seviyorum çok özlüyorum canım kardeşim.

Benim sözlerim,senin gözlerin
Karışıp gider bir sonbahar hüznüyle.

Bak ellerim titriyor,gözlerim ağlıyor
Karışıp gidiyorum bir sonbahar hüznüyle.

Kalemler seni yazıyor,şarkılar seni söylüyor
Karışıp gidiyorsun bir sonbahar hüznüyle.

Sırtlarımız dönük,yüreklerimiz buruk
Karışıp gidiyoruz bir sonbahar hüznüyle.

Şairler bize yazıyor,yağmurlar bize ağlıyor
Karışıp gidiyoruz bir sonbahar hüznüyle.

Çığlıklar bize susuyor,sesimiz kesiliyor
Ve...
Karışıp gidiyoruz bir Sonbahar hüznüne

Canım kardeşim, seni çok özlüyorum.bizler bu yalan dünyada yaşamımızı devam ettirmeye çalışıyoruz her gecen gün sizlere yaklasıyoruz. Özlemle hasretle gecen günler devam ediyor.sen yerinde rahat uyu kardeşim elbet bir gün kavusacagız. Seni özlemle hasretle anıyorum sen benim hep küçük meleğimsin hasretimsin özlemimsin.

Ay karanlık gecelerim gündüzüm olmuyor
Dalımda solmuş güllerim filiz vermiyor
Elim kolum işe güce varıp gitmiyor
Gözlerimden ferim sönmüş haberin var mı
Gelir günler gülüm yaz bahar eyler
Ay karanlık gecelerım umuda döner
Seni seven deli yürek hep seni sever
Bu şarkıyı sana yollar haberin var mı

Bir deli rüzğar saçlarımda
Yalnızlıktan üşüyorum
Bulamayacağımı bile bile
Yine seni arıyorum…
Anlatacak nelerim var bir bilsen
Içimde ihtilaller kopmuş
Kendimi sürgüne verdim
Mutluluğum çoktan iflas etmiş
İtiraza hakkım yok biliyorum
Beni savunmak sana düştü
Seni arıyorum…
Yarım kalmış şiirlerim gibisin
Yaşanmamış çocukluğumsun anılarımda
Öylesine eksiğim sensiz
Öylesine sahipsiz.
İşte bütün umutlara havlu attım gidiyorum
İçinde geç kalmışlığın çaresizliği
Çocuklar gibi ağlıyorum
Ve gel gör ki her damla gözyaşımda
Yine seni arıyorum…

BENİM KÖYÜM

Baharda şenlenir bağı, bahçesi
Kokusu başkadır benim köyümün
Unutturur adama gamı, kederi
Havası başkadır benim köyümün
XXX
Akşam olur herkes döner evine
Can kurban inan ki benim köyüme
Gülabi'nin torunları derler bizlere
Özü başkadır benim köyümün
XXX
Yeşil yeşil meşeleri var dağında
Meyve ağaçları çiçek açar bağında
Her çeşit otlar yeşerir toprağında
Yeşili başkadır benim köyümün
XXX
Köyümün kenarından akar çayı
Kıvrım kıvrım dolanır sular tarlayı
Unuttum sanma orda olmayı
Dostluğu başkadır benim köyümün
XXX
Yaz gelince çıkarlar yaylaya
Gurbetçiler hasretle döner sılaya
Benden selam olsun Aziz Ağa'ya
Sevgisi başkadır benim köyümün

İbrahim SEVİNDİK     

Kaybolan neşemi şarkıda, sazda,
Bulmayı denedim, sensiz olmadı.
Felekten bir gece çalıp biraz da,
Gülmeyi denedim, sensiz olmadı...

Hasreti herkesten çok tanıyorum,
Bu zehrin üstüne yok sanıyorum,
Islak gözlerimden utanıyorum,
Silmeyi denedim, sensiz olmadı

Bir ayak sesi duymayayım
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir kumral saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
Her şey bana seni hatırlatıyor
Gökyüzüne baksam
Gözlerinin binlercesini görürüm
Bir rüzgar değse yüzüme
Ellerini düşünmeden edemem
Yaktığım bütün sigaraların dumanları sana benzer
Tadı senden gelir
Yediğim yemişlerin
İçtiğim içkilerin
Ve içimdeki bu dayanılmaz sıkıntı
Bu emsalsiz hüzün
Seni beklediğim içindir

Su ve ses kadar beklediğim
ne kaldı geride, bilmiyorum
uzanıp uyumak istiyorum gölgeme
ve sarınmak o kocaman gözlerin
uğuldayan rüzgârlarına

Bir acıyı yaşarım ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karası
uçurum kadar bir yalnızlık
yaratırım kendime, atlarım
Anısı yoktur küçük rüzgârların

Yapraklarım yok artık kuşlarım yok
büsbütün viran oldu dağlarım
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karşılığı kalmadı sesimde
sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü