Guzel kardesim hatirlaniyorsun

Her şiirde gözlerin
Her nefeste hasretin var
Her durak senden önce
Her saat sana çalar

Sen aklıma gelince boğazım düğümleniyor
Kelimeler kifayetsiz kalıyor.sana olan ozlemimimi hasretimi anlatmakta.Barış deyince anlatılmaz yaşanır.sen benim küçük kardeşim sen benim büyüdüğünü gördüğüm küçük meleğim, tatlı yaramazlıklarınla yaşından büyük tavırlarınla şaşkına uğradığım sen benim hep kalbimin en güzel yerindeki canım, kardesim, küçüğüm kanatlarımın altına alıp korumak isyedığımdın.çok özledim senı can parem aslan kardeşim

Eğri çizgiler dalgın
İki kaşım üzerinde
İki kaşım üzerinde bir ağrı
Gözlerim yanıyor günlerdir
Gözlerimde bir yangın.
Bir yerlerim eksiliyor günlerdir
Bir yerlerim eriyor
Günlerdir başımda bir esrik bulut
Ben süt mavilerde umarken günü
Aykırı sularda akşam oluyor..

Kalbim yine üzgün, seni andım da derinden

Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden

Yorgun ve kırılmış gibi en ince yerinden

Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden

Senden boşalan bağrıma gözyaşları dolmuş

Gördüm ki yazın bastığımız otları solmuş

Son demde bu mevsim gibi benzim de kül olmuş

Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden

Barışıma,

Sensiz kaçıncı yılbaşı bu gece
Ne yıldızlar ne ay derdime çare
Karanlık çökmüş üzerime
Buz tutmuş sanki bedenim
Bu sitem ne yeni yıla ne de yeni güne
Bu sitem sensizliğimedir.


Sensiz kaçıncı yılbaşı bu gece
Ne kollarım sarabiliyor seni
Ne ellerim tutabiliyor ellerini
Ne de gözlerim bulabiliyor seni
Bu sitem ne yeni yıla ne de yeni güne
Bu sitem sensizliğimedir.


Sensiz kaçıncı yılbaşı bu gece
Sen olmayınca avutmuyor resimlerin beni
Hiç bir şey doldurmuyor yerini,
Zaman küsmüş geçmek bilmiyor sanki
Bu sitem ne yeni yıla ne de yeni güne
Bu sitem sensizliğimedir

Sen gittin ya yaşantımın bir anlamı kalmadı
Sen gittin ya pencereme bir kez güneş doğmadı
Sen gittin ya senden sonra mutluluğum olmadı
Senle geçen günlerimin değerini bilmedim

Özledim gülen gözlerini özledim
Özledim sımsıcak gülüşünü özledim
Özledim sohbetini, o sesini özledim
Gelmedin göz bebeğim, can BARIŞIM gelmedin

Sen gittin ya gözlerimde yaşlar bir an dinmedi
Sen gittin ya ellerimden resmin bir an düşmedi
Sen gittin ya o gün bugün inan yüzüm gülmedi
Senle geçen günlerimin değerini bilmedim

burda çiçekler açmıyor
kuşlar süzülüp uçmuyor
yıldızlar ışık saçmıyor
geçmiyor günler geçmiyor.

avluda volta vururum
kah düşünür otururum
türlü hayaller görürüm
geçmiyor günler geçmiyor.

dışarıda mevsim baharmış
gezip dolaşanlar varmış
günler su gibi akarmış
geçmiyor günler geçmiyor.

Ne olur, bu gece bana takılmayın,
Yalnız bırakın, yanıma sokulmayın,
Anılar geldi aklıma, darılmayın,
Bu gece dokunmayın, ağlayacağım.

Beyaz gül koyacağım onun yerine,
Kadehimi kaldırıp da şerefine,
Dalacağım anıların en derinine,
Bu gece dokunmayın, ağlayacağım.

Her şey boş, hayat anlamsız,
Çekilmiyor dünyanın kahrı onsuz,
Resimler avutmuyor, hayali cansız,
Bu gece dokunmayın, ağlayacağım.

Cansız hayali dansa kaldıracağım,
Kollarımla sım sıkı saracağım,
Belki, dönmesi için yalvaracağım,
Bu gece dokunmayın, ağlayacağım.

Hatıralar sarmış dört bir yanımı
Baktığım her yerde izin duruyor
Ben seni düşünmek istemesemde
Bana herşey seni hatırlatıyor
Bana herşey seni hatırlatıyor

Beraber yürüdük biz bu yollarda
Beraber ıslandık yağan yagmurda
Şimdi dinlediğim tüm şarkılarda
Bana herşey seni hatırlatıyor

Gökyüzünde güneş o gözlerini
Çatlayan topraklar bu hasretini
Yakılan her ateş bitmez sevgini
Bana herşey seni hatırlatıyor

Uğuldayan ve hep uğuldayan
bir orman kadar üşüyorum şimdi
yanlış rüzgârlar esiyor dallarımda
yanlış ve zehirli çiçekler açıyor
Kanımda kocaman gözleriyle bir çığlık
Su ve ses kadar beklediğim
ne kaldı geride, bilmiyorum
uzanıp uyumak istiyorum gölgeme
ve sarınmak o kocaman gözlerin
uğuldayan rüzgârlarına
Bir acıyı yaşarım ve zehrinden
çiçekler üretirim kömür karası
uçurum kadar bir yalnızlık
yaratırım kendime, atlarım
Anısı yoktur küçük rüzgârların

Yapraklarım yok artık kuşlarım yok
büsbütün viran oldu dağlarım
ezberimdeki türküler de savrulup gitti
ömrümün karşılığı kalmadı sesimde
sesimde yalnız ormanların gümbürtüsü

Gökyüzünde yalnız gezen yıldızlar
Yeryüzünde sizin kadar yalnızım
Bir haykırsam belki duyulur sesim
Ben yalnızım, ben yalnızım, yalnızım

Canım kardeşim bugün 4 Kasım senın doğum günün.keşke yanımızda olaydın seni doyasıya kucaklasaydım.öyle ozledımkı senı burnumda tutu
Yorsun.her gecen gün yokluğun daha çok yakıyor yuregımı. Gidişine inat doğum günün kutlu olsun benim aslan kardesim

Benim dünya tatlısı oğlum
Arkadaşlarının can dostu
Rengarenk bir çiçekti,gönlümde açan
Işıktı tüm dünyamı aydınlatan
Şu anda kalbimde yatan oğlum.

BARIŞ' IMA,

4 KASIM 1984,bir pazar sabahı,
Güneş sevinçle doğdu,aydınlattı dünyayı,
Biricik oğlumuz geldi,Barışımız tatlı yaramazımız,
Özgemin can dostu,tutunacağı en sağlam dalı,

Sonra yıllar geçti,
Yakalayamadan saatlerdeki hızı,
Büyüyene dek,
Anlattırdı bana "Byemiyazın çıçılarını"
Usanmadan okudum okudum
Çocuk diliyle istediği "Bremen mızıkacılarını"

Birgün okul zili çaldı,
Şiirler yazdı, marşlar söyledi,
Marş söylemekten bıktığında da,
Öğretmenine,
Bir kez de " leylim ley" i söyleyelim derdi.

O benim cesur yüreğim, küçük akrebimdi,
Her tatlı gülüşü dünyalara bedeldi,
Her anneye yavrusu tabiki güzeldi,
Ama benim,
Nur yüzüne bakışım hep besmeleleydi.

Bana sana yakın oturacağım anne derdi,
Tek nefes alsaydı,
Tek varlığı ruhumu doldursaydı,
Ban razıydım hasrete
Dünyanın öbür ucunda yaşasaydı

Yavrumla ikimizin ne çok hayali vardı,
Bana bahçeli bir ev alacaktı,
Çocuklar ezilmesin,çocuklar üzülmesin diye,
Kezban teyzesi adına okul yaptıracaktı.

Tek bir tesellim var yavrum,
Sonunda seninle buluşacağım
22 Ekim 2008 tarihi, benim için bir milat,
Bundan böyle,
Barışımdan önce Barışımdan sonra diye yaşayacağım.
Sen hep yanımdasın hep benimle,
Hep yakışıklı ve hep neşeli halinle
Yaşadıklarımı, hislerimi ne olur anla,
Rüyalarımda konuş yavrum,konuş benimle.

Kimse seni benim kadar sevemez sanırdım.
Anladımki, Tanrım da seviyormuş benimle birlikte,
Bundan böyle senin sevdiklerin, benim de sevdiğim,
Ömrüm sona erecek, sana kavuşma özlemiyle...

Acın hala okadar derin, okadar taze ki, inanmıyorum, inanmak istemiyorum. Umarım bizi görüyosundur, duyuyorsundur. Doğum günün kutlu olsun Can’ım arkadaşım..iyki doğdun, iyki senin gibi mert bir insan tanıdık. En güzel ortaokul lise yılları anılarına şahit olduk. Hepimizin en masum en güzel yıllarıydı. Tahsin amcanın kravatlarını takardın hep, yasaktı okulda ama, yakışırdı da mübarek, cebinde yedek okul kravatı dururdu. Bu acıyla olsa gerek; her anı hafızalarımıza kazındı mühürlendi sanki o yılların, hiçbirşeyi unutmamak istercesine. Nurlar içinde uyu arkadaşım...Sen de bizi unutma...

Acılar depreşip ediyor talan,
Mutluluk seninle, gerisi yalan…
Bir serap gibisin ulaşılmayan,
Bıraktın ardında elem kederi…

Maziyi deştikçe yürek kanıyor,
Hicran ateşiyle gönül yanıyor,
Her daim ismini diller anıyor,
Bıraktın ardında elem, kederi…

Canım kardeşim kara gün geldi 10 yıl değil 100 sene geçse de bizim içimizdeki yangın sönmeyecek.her gecen gün daha çok özlüyorum seni.o gülen gözlerinle gelsen yanıma Sema Abla ben geldim deyiversen dünyanın en mutlu insanı olurdum.seni annemi dayımı çok özlüyorum.Sen benim aslan kardeşimsin.yattığın yer nurlarla dolsun ışıklar altında uyu benim küçük meleğimsin

Sensiz ama her anı seninle dolu on yıl geçti...... 
Seni çok özledim.
Nurlar içinde uyu,aslan kardeşim.

Barışa;

22 Ekim 2008,
Bir sonbahar günüydü,
Aydınlıktı,güzeldi dünya
Bir fidan düştü toprağa
Ömrünün baharında,
Bütün umutlarıyla birlikte
Sonsuzluğa yelken açtı.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Gencecikti Barış
Işıl ışıldı gözleri,
İçi,
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Söndü güneş,karardı dünya
Bütün zaman durdu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu
Açarken ufkunda güller alevden,
Çıktı,her günki gibi gülerek evden,
Kimseyle vedalaşmadı
Yürüdü sonsuzluğa doğru.
Pusu kurmuştu ecel bekliyordu,
Sevdiğine kavuşmak tek arzusuydu.
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Küçücüktü bir zamanlar,
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum,uyu oğlum,ninni.
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Barış.
22 Ekim 2008
Bir fidan düştü toprağa
Bu fidan benim oğlumdu.
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
Uyan oğlum,uyan oğlum,uyan Barış