Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün

Kalbim yine üzgün seni andım da derinden,
Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden!
Üzgün ve kırılmış gibi en ince yerinden,
Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden!

Senden boşalan bağrıma göz yaşları dolmuş!
Gördüm ki, yazın bastığımız otları solmuş.
Son demde bu mevsim gibi benzim de kül olmuş
Geçtim yine dün eski hazan bahçelerinden

Duruşun bir ayrılık resmi çiziyor
Akşamın incelen sularına
Susuşun yıkıyor beni en zayıf yerimden
Bilmez miyim içindeki kederi
Yüzü yağmura gömülü düşüm
Böyle buğulu camlarda dalgın
Gözlerin iklimini yitirmiş iki bulut
Bulanıp durur bir uzak rüzgarla
Aykırı mevsimler içinde
Saçların saklar omuzlarındaki yükü

Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
Yokluğun cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum kapama gözlerini...

Giderken bıraktığın
Gökyüzü toprak olmuş
Yıldızlar çakıltaşı
Güneş bir yaprak olmuş
Sen gideli buralara olanlar olmuş

beklenmedik bir anda ayrılık gelip çatsa seninle paylaştığım bir tek gün çok şey ifade eder bana....

HACKED SIPERAXT

Barışım
seninle birlikte ne güzeldi Ayvalık

batan gemiler gibi yalnızlığım
sisli şafaklar doğar ufkumdan
kör bıçaklar bilenir düşlerimde her gece
kirli bir güneş kahreder dalgalarımı
bir çamur yığını sıvanır yüzüme
gitgide artar yalnızlığım
sonra duyarım iliklerimde sabahın olduğunu
bir yosun parçası kımıldanır, gerinir
bittiği yerde başlar yalnızlığım

Karanlığın insanı delirten bir ihtişamı vardır

Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım

Bu gece dağ başları kadar yalnızım

Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından

Dudaklarımda eski bir mektep türküsü

Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim

Gözlerim gözlerini arıyor durmadan

Nerdesin

Burnumda tütüyorsun denir ya
Özlenenlere,
Ah be Barışcığım,
Sen benim kalbimde,
Alev alev yanıyorsun..

Ben nice ayrılıklar gördüm ömrümce
Kuşlar gördüm; kırılmış kolu, kanadı
Ayrı düşmüş sevdiğinden kuşlar gördüm
Hiç bir ayrılık bana bu kadar komadı

Ayrılığın bir ağrıdır vurur şakaklarımda
Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar
Derinden ses verir içimde bir tel
Sonra, birdenbire kırılır, kopar

Yeryüzü çekilir altından ayaklarımın
Geçer başıma çöken bir tavan gibi gökyüzü
Durmadan çalınır kulaklarımda
Şarkıların en hüzünlüsü

Sevgili Neşe çok teşekkür ediyor sana başarı sağlık ve mutluluklar diliyoruz.
Semra-Tahsin Ünal

Merhaba Semra teyzecim,

Mesajlarınızı yeni okuyabildim. Ben de buradan da olsa, Barışın bir parçasıyla, sizinle iletişime geçtiğim için çok sevindim. Yüzünüzü birazcık olsun güldürebildiysem de ne mutlu bana.

Güzel dilekleriniz için çok çok teşekkür ederim. Umarım hayat hepimize bol bol neşe getirir.

Size sevgilerimi gönderiyorum.

Neşe.

Ben senin en çok gülüşünü sevdim

Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran

Unutturur bana birden acıları, güçlükleri

Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

resmin garajımda her gün bir göz göze geliriz.Mekanın cennet olsun dostum

"Ölüm korkutucu gelmiyor biliyormusun"demişsin bu cümlene aynen katılıyorum Barışın olduğu her yer benim için mutlaka güzeldir.
İsimler insanların kişiliğini yansıtırmış tıpkı "Barış" gibi. umarım ve dilerim sende ismin gibi hep Neşeli olursun. seni sevgiyle kucaklıyor sağlıklı mutlu ve Neşeli bir ömür diliyorum.
Barışın annesi

Not. umarım bu iletiyi okursun

Sevgili Neşe
Bugün oğlumun sitesine girdiğimde büyük bir süprizle karşılaştım.Barışımla ilgili birşeyler okumak ondan haber almak gibiydi ve beni çok çok mutlu etti hemde çok duygulandırdı.
yazdığın bu satırları büyük bir merak vede hüzünle okudum.gözyaşlarımı tutmam mümkün değildi.
hangi yıl olduğunu hatırlamıyorum ama oğlum Yükseliş Kolejinin yüzme derslarini kapsayan yaz okuluna gitmişti.
Başsağlığı dileklerin için çok teşekkür ederim.

Barış, isim benzerliğiyle seninle aynı isim ve soyismi taşıyan ve bugün şarkısı çıkan birini google da aratırken tesadüfen bu sayfayla karşılaştım. Önce yazılanları okumaya başladım, yaşlarımızın yakın olduğunu senin de Ankara’da yaşadığını öğrendim. Eski Ankara’lı olduğum için hemen bir bağ kurdum. Sonra yazanlar arasında tanıdık isimleri gördüm, ya demek ki Barış onların arkadaşıymış dedim. Annenin, babanın, ablanın, sevgilinin, arkadaşlarının, ailenin arkadaşlarının yazdıklarını okudum. Vay be ne kadar da çok seveni varmış, ben vefat etsem bana bu kadar kişi, bu denli sevgi dolu yorumları yaparlar mıydı acaba diye düşündüm ister istemez. İlk yazılanlardan son yazılanlara doğru tek tek okurken, resimlerine de bakmak istedim, bu kadar sevilen Barış neye benziyordu merak ettim. Resimlerden birine bastım Barış.

Barış, resimlerine bakınca anladım, ben seni tanıyordum…

Ya ilkokul 5in, ya da hazırlığın yazında, sanırım birlikte yaz okuluna gitmiştik seninle. Ah o çocuk kalbimle senden ne kadar da çok hoşlanmıştım. Evet anlatılanlar kadar yakışıklıydın o zamanda bile. Evden telefonla defalarca kez konuşmuştuk. Bahçelievlerdeki o kütüphanenin önünde bir park vardı sanırım, bi şekilde orada buluşmuşmayı başarmıştık diye hatırlıyorum hayal meyal. Ah Barışcım. Aradan kaç zaman, kaç şehir, kaç insan, kaç hayat geçmiş. Sen de gelip geçen hayatlardan biriymişsin be Barışcım.

Sana yazanlar gittikçe azalmış ama sanma ki insanların kalplerinden, beyinlerinden çıkmadın. Baksana ben bile seni unutmamışım, seni yaşayanlar nasıl unutsun.

Annene, babana, ablana ve tüm sevenlerine baş sağlığı ve sabır diliyorum. Sizlere, İstanbul’dan güzel enerjilerimi yolluyorum. Hayat her şeye rağmen o kadar güzel ki. Ama ne yalan söyleyim, orada olduğun için bir nebze de olsun ölüm korkutucu gelmiyor biliyor musun. Ne garip değil mi…

Barış, umarım başka bir hayatta tekrar karşılaşırız…

Neşe.

Yalnızlık sis gibi, yalnızlık sızı,
Yalnızlık buz gibi, yalnızlık ayaz,
Yalnızlık kaygan zemin, tutunmadan durulmaz,
Yalnızlık sensizliktir, sensiz de hiç yaşanmaz....

Yalnızlık gece gibi, etrafın hiç görünmez,
Yalnızlık sessizliktir, çığlıkların duyulmaz,
Yalnızlık dipsiz kuyu, içine hiç inilmez,
Yalnızlık sensizliktir, sensiz mutlu olunmaz..