Her sabah kalkıp buraya yazılan guzel seylerı okuyorum,içim ferahlıyo,diyebliyorum ki Barış bu yazılanlarla orda en guzel mertebelere ulaştı...Diyebiliyorum ki bizim kanatsız melegimiz can kardesimiz Barış huzurlu...

Nur içinde yat,topragın bol olsun kardesim...

Çok zamansız ayrıldın aramızdan,Allahın sevdiği kuluymuşsun diye avutuyoruz kendimizi,toprağın bol mekanın cennet olsun Barışcım cok seyler yapacak daha cok zaman vardı önümüzde ama kader diyoruz işte,elimizden gelen birşey maalesef yok,seni asla unutmayacağız,benimle kendi kardeşimde yaşadıgım acıyı paylaşırken aynısını senin yaşatacağını asla düşünemezdim,adam gibi adam derler ya bence işte sen oydun,kısada olsa seni tanıdığım için çok mutluyum,Allah geride kalan herkeze sabır versin,Allah rahmet eylesin......
Go to Top of Page

Kardeş ben seni hiç görmedim hayatta benim bi arkadaşımın arkadaşıymışsın. Fotoğraflarına baktım biraz pekte dayanamadım. Mekanın cennet olsun Allah ailene yakınlarına sabır versin güzel kardeşim.

BARIŞIM;

Her mevsim seni yaşadım
Yağmur olup ıslattın beni, kar olup üşüttün,
Sonbaharda ağaç olup yapraklarını döktün üzerime,
Baharda çiçek olup açtın bahçemde
Yazın güneş olup ısıttın beni
Şarkılardaki ezgi oldun dinledim...

Seni yaşamaktan vazgeçmeyeceğim ben
Oysa çok uzaklardasın...
Ama her zaman gönlümdesin sen...

Sana saklamıştım içimdeki sonsuz sevgiyi,
Yüreğimdeki heyecanı, gözlerimdeki yeşili...
Şimdi benim gecelerim yıldızsız
Günlerim ışıksız
Bıraktın beni sensiz, yapayalnız...

Seni her zaman çok ama çok seveceğim...

Mekanın cennet olsun... Huzur içinde yat barışım... Dualarım hep seninle...    

yazamadım hiç birşey. sanki yazmak kabullenmek olacakmış gibiydi. çünkü inanmıyordum, inanmak istemiyordum. heran gelecekmiş gibiydi sanki... meğer 9 gün olmuş.. halbuki herşey dün gibi..

can dostum özgemin kardeşi, benim kardeşim, dünyalar güzeli gökçemin sevdiceği, üzerine tirtir titreyen tahsin amcamın biricik can oğlu, semra teyzemin birtanecik badicanı, lojmanımızın gözbebeği maskotu, çirkin kızların badisi, barışkosu, bu gidişe ne denilebilir ki? canımız acıyor.. kelimeler öyle yetersiz, öyle aciz ki.. tıpkı bizim gibi..

melek oldun sen. yanımızda ol hep..

Adige Şale...
Sevgili Barış, gidişin seni tanıyan herkesin yüreğini kanattı. Gençliğine, ailenin sensiz kalışına Adigelerin senin gibi bir delikanlıyı yitirmesine sonsuz üzülüyoruz. Seni asla unutmayacağız.
Ayşe-Mahmut ALKAN

Seni pala abinin yanında Volganın arkadaşı olarak tanıdım.
Volga seninle tanıştırdığında "abi Barışın arabasına bir kere biner misin, heyecan olur" demişti. Dedim ki nasıl bir araba ki? Barışa baktım.Hiç ses etmedi sadece masum bir gülümseme vardı yüzünde. Yanına oturdum. Benzinlikten çıktık. Arabanın sesi yüreğimi cızlatmıştı. Gerçekten de korkulu bir sesti. Abi korkma dedi. Aman koçum dönelim dedim. İkiletmedi. Döndük geldik, arabadan indik. Dedim çok muhteşem ama aman koçum Allah seni ayrı korusun demiştim. O, yine gülmüştü.
Şu anda yani 30 Ekim 2008 saat 22:00 da duydum. Allah gerçekten ayrı bir korumaya almış şimdi. Yüreğim o günkü arabanın içindeki sızıntıdan daha şiddetlisini hissetti. O masum, hınzır gülümsemesini asla unutmayacağım.
Ailesine, arkadaşlarına, sevdiklerine Allahtan sabır diliyorum.
Mekanı cennet, ruhu bizimle olsun. Allah rahmet eylesin...
İLHAN CİHAT SARUHAN.

Bariscim, seni hic yakindan taniyamadik, hic konusmadik.. Ama bir sinif arkdasimiz kadar hergun gormeye alismistik.. Fakat her zaman, ne kadar efendi, ne kadar iyi birine benziyor diye soylemistim icimden.. Malesef bu vesileyle dusunduklerimin ne kadar dogru oldugunu gordum.. Seni taniyan insanlardan o kadar guzel seyler duydum ki.. Gercekten bir insanin guzel kalbi bu kadar mi yuzune yansir... O yuzden suphesiz su anda cok huzurlusun.. Allah sevdigi kullarini hemen yanina alir derler... Mekanin cennet olsun..

Allah Baris'in ailesine, yakinlarina, Gokce'ye ve arkadaslarina sabir versin..

Baris, guzel Gokcen bizlere emanet, asla yanliz kalmayak.

Muhtar çok özlüyoruz seni...

Allah mekanını cennet etsin kardeş.

Sevgili barış seninle tanışma fırsatımız olmadı ama insanlar seni o kadar güzel anlattılarki....
mekanın cennet olsun güzel kardeşim....

iyi insan gidisinin bile yardimi dokundu, samimi olmadıgın iyi tanımadıgın, bir insana.

artik emniyet kemerini hep takiyorum.

yuce rabbimden babana, annene , ablana butun ailene ve sevenlerine sabir vermesini diliyorum.

Barış ağbiciğim;
Seni ilk gördüğümde melek gibi bir insan olduğun anlaşılıyordu zaten.NEDEN bırakıp gittin geride binlerce sevenlerini,KEŞKE bırakıp gitmeseydin bizi...Ama NEDEN ve KEŞKELERİN sonu yok.Şunu bilki seni her zaman seviceğiz ve hiçbir zaman UNUTMAYACAĞIZ.Allah sevenlerine sabır versin.
Ruhun şad mekanın cennet olsun ağbiciğim.

Bir çift güvercin havalansa
Yanık yanık koksa karanfil
Değil, unutulur şey değil
Çaresiz geliyor aklıma


Sevdiğim çiçek adları gibi
Sevdiğim sokak adları gibi
Butun sevdiklerimin adları gibi
Adın geliyor aklıma


BARIŞ BARIŞ BARIŞ

Bu kadar güzel, bu kadar yakışıklı, bu kadar genç, bu kadar zamansız......................




.

Sanki bir şakaydı bu!.. birazdan uyanacaktı,
Birazdan ateşi karıştırıp bir cıgara saracaktı...
Oysa ölüm, sadık kalmıştı randevusuna, ah...

Ruhun şad,mekanın cennet olsun sevgili kardeşim BARIŞ....

Sevgili Barış
Seni bizzat tanımamama rağmen çok üzgünüm.Ben annen ve babanın Bankadan arkadaşıyım.Bu kadar genç yaşta hayata veda etmeni kabul etmek gerçekten zor.Anı defterine yazılanları okuyunca ne kadar sevilen bir genç olduğunu da anladım.Bu acıyı daha da çoğaltıyor.Allah ailene ve sevenlerine sabırlar versin.Nur içinde yat

Yum usulca gözlerini
Uzat üşümüş ellerini
Sakla o masum yüreğini
Zaman gibi sessiz uyu bu dünya dipsiz bir kuyu

Pamuktan kalbin solmadan
Hayat yüzüne vurmadan
Uyu yavrum uyu bu dünya dipsiz bir kuyu
Uyu melek yüzlüm uyu bu dünya dipsiz bir kuyu...

Canım kardeşim... Barışım...
1 hafta oldu tam bir hafta... Telefonun o acı acı çalışıyla uyanmamızın üzerinden tam 1 hafta geçti... Babamın "Ne oldu?" haykırışını duyuşumun üzerinden tam 1 hafta geçti..."Barış'ı kaybettik" demiş Tahsin Amca. Ne biz ne babam inandı duyduğumuza..."Yok" dedim ben, yanlış duydu babam uyku sersemi "Kavga ettik dedi, Tahsin Amca kaybettik demiş olamaz."
...Ve o gün bugün Badiciğim. elim ne kağıda kaleme, ne de bilgisayara klavyeye gidebildi... Neyi bekledim bilmiyorum. İnanabilmeyi belki, içime sindirebilmeyi... Ama yok yok... Biliyorum ne inanabileceğim bu gidişine, ne de sindirebileceğim yokluğunu içime...
Ne zor kuruyorum bu cümleleri bilsen, oysa benim işim bu yazmak, kelimeleri en güzel, en isabetli şekilde kullanmak...Ama şimdi her harf boğazıma düğümleniyor, her kelime gözümden yaş olup akıyor... Nasıl kurarım -di'li geçmiş zamanlı cümleler...Birlikte yapacak, yaşanacak, paylaşacak onca şeyler olduğuna inanırken...
Ama anlatmak istiyorum herkese... Fotoğraflarda görüdüklerinden daha da yakışıklı bir kardeşim olduğunu... O güzel gözlerin, kocaman bir yüreğin, dünyalar iyisi bir kalbin aynası olduğunu... Benim küçük prensimin aslında ne büyük bir adam olduğunu...
Henüz minikken Barış, ele avuca sığmadığından ailelerimizin her ayki toplantılarına katılmaya ara vermişti Semra Teyze ve Tahsin Amca. Onlarla görüşmek ancak onların evine gittiğimizde mümkün oluyordu... O arkadaki küçük odaya gider kendi minik dünyasında büyük işler çevirirdi bizim Barış...
Aradan yıllar geçti Barışkom büyüdü...Ve bir yaz tatilinde ben onun yüreğinin ne kadar büyüdüğünü gördüm...Öyle kibar, öyle efendi, öyle dürüst, öyle doğru düzgün bir çocuktu ki o... Hiç sahip olmadığım erkek kardeşim oldu bana... Teşekkür ettim Semra Teyze'ye hatırlar mı bilmem "İyi ki doğurmuşsun Semra Teyze Barışı bize sağol..."
O tatilden ne çok anı var...
Efser'in anlattığı o arı sokması mesela... Bir arıyı dahi incitmemişti Barışkom... O arı gelip beni soktuğunda ise canım öyle yanmıştı öyle yanmıştı ama kıyamamıştım ikisinin üzüntüsüne... Sanki arıya onlar demiş de arı benim canımı yakmış gibi suçluluk duymuşlardı... Barış'a kıyamadığımdan, iyiyim merak etme derken sırtımdan ateşler çıkıyordu...
Ya Kemer'e gidişimiz... Orada harika bir deniz dururken bir yanda, mayolarını giymeyi unutan ablaları denize giremiyor diye adım bile atmamıştı Barışım denize... "Sizin giremediğiniz denizde benim ne işim var" demişti bize..."Yazlığa döndüğümüzde birlikte yüzeriz orada da deniz var..."
Barış bizim yanımıza İstanbuldan gelmişti galiba o zaman... Üşütmüştü yolda... Nasıl öksürüyordu ama nasıl... O öksürdükçe benim içimden birşeyler parçalanıyordu, kıyamıyordum Badicana... Bir kase balın içine kestim soğanı koydum buzdolabına... Ertesi sabah ve ondan sonra her sabah bir elimde tatlı kaşığı bir elimde soğanlı bal Barış'ın peşinde... "İç şundan bir kaşık" diye... O kötü tadına rağmen bana güveninden veya kırmak istemediğinden olsa gerek hiç ses çıkarmadan içti Barış... Ve derken öksürüğü kesildi... Teşekkür etti bana Barış... Oysa ne gereği vardı ki... Ben zaten ona kıyamıyordum öksürüyor diye...
Biliyordum ama o da kıyamıyordu bana, Elif Ablasına... Gerçi hep "abla deme bana" derdim... Dalga geçerlerdi, Efser'le bir olup,benimle "Ayşen Gruda'nın filmindeki gibisin; abla deme bana abla deme bana..."
Daha bu yıl, yine bir gece vakti babamı hastaneye götürmem gerekti... Ama nasıl yalnız giderim... Annem Tahsin Amcaya haber verir vermez Barış kalkmış uykusundan, fırlamış gelmiş hemen "Ben götüreceğim sizi" diye... derken Tahsin Amca, babam, Barış ve ben düştük acil yollarına... Hastaneye vardığımızda saat epey geçti... Ama doktorlar o test bu test diye bizi uğraştırıyorlar ve durumun ne olduğunu tam açıklamadan hastaneye yatıracaklarını söylüyorlardı babamı... Barışım bir an bile yanımdan ayrılmadı... Her zaman ben onu konuşturup güldürmeye çalışırken, benim sessiz sakin kardeşim konudan konuya geçiyor, beni güldürmeye çalışıyordu o bekleme odasında. Derken babamın hastanede yatacağı kesinleşince Barış bana döndü "Seni eve götüreyim, yat uyu dinlen" dedi "Ben beklerim Mahmut Amcamın başında babam da burada hem"...
Yine bir gün Barışla televizyon izliyorduk, haberleri sunan çocuğun takım elbisesini, kravatını çok beğendik... "Sana da çok yakışır" dedim Barış'a... "Alalım bundan"... "Düğününde giyerim" dedi kardeşim bana... "Düğününde giyerim"... Gelin arabamı da o kullanacaktı... Benim yiğit kardeşim... Şimdi BaDi plakalı arabam kaldı geride... Barışım onu kullanamadan...
Böyle daha ne anıları var bende Barışın... Patates kızartması ortağımdı o benim bir tek onunla seve seve paylaşırdım patateslerimi... Bulaşık dizme işindeki eşlikçim... "Git otur ben yaparım" dememe rağmen illa yardım edenimdi her işimde... Arabamı çarptığımda tamire birlikte götürelim diyenimdi...
Tam 1 hafta oldu... Sanki her an çıkıp gelecekmişsin gibi... Yüzünde o güzel gülümsemen... "Şaka yaptım size" diyeceksin gibi...
Ne desem boş... Ne desem anlamsız... Hiçbir kelime yetmiyor acımı ve sana olan sevgimi anlatmaya... Hele seni anlatmaya...
Dilimde hep bir şarkının ilk sözleri...
DALYAN GİBİ BİR ÇOCUKTU... BENİM GÖZÜMDE KÜÇÜKTÜ...

Yüzü gibi gönlü de güzel Barışım.
Kırk yıllık dostluğumun en küçüğü, büyüdüğünü adım adım izleyip gözünde hüzüne bile kıyamadığımız sana, en son bizler için yaptığın fedakarlık nedeni ile teşekkür etmiştim.
Şimdi; kısacık hayatında bu kadar çok sevilmeyi hak ettiğin için, sevdaya değer bir çiceğe sevdalandığın için teşekkür ediyorum.
Senin acınla tüm evlatlara sesleniyorum BU VATANIN SİZİN GİBİ YİĞİTLERE İHTİYACI VAR yüreğinizi dağlamayın.

Sevgili Barış...
Yıllar sonra sana böyle bir sitede şu yorumları yapacağım aklımın ucuna dahi gelmezdi...Ölüm haberini aldığım günden beri derin bir üzüntü içerisindeyim:(Korkunç bir mutsuzluk sardı içimi...Hayatı sorgulamaya ve derin derin düşünmeye başladım ...Anladım kii hayat gerçekten çok kısa ...Anladım kiii şu hayatta hiçbir şey için kimseyle kötü olmaya gerek yok...Kimseyi kırmaya,üzmeye; hiçbir şey için üzülmeye hiç gerek yok...
Başta sevgili ailene, özellikle anne ve babana baş sağlığı ve sonsuz sabırlar diliorum...Mekanın cennet olsun...Huzur içinde uyu...